Ken je dat: ineens is daar dat moment dat je je afvraagt, wat is het eigenlijk dat IK graag wil. In dit artikel vertel ik waarom ik koos voor craniosacraal therapie.
Wat is mijn passie en kan ik daar wat mee?
Mijn passie voor paarden
Tsja, wat is mijn passie? Op dat moment dat die vraag bij mij boven kwam, stond mijn leven op zijn kop en kwam ik niet verder dan ‘paarden’.
Maja, ‘paarden’, wat kan ik daar nu mee?
Hoe moest ik nu in deze wirwar van mijn leven ‘iets met paarden‘ gaan doen? En daar ook nog misschien van rond gaan kunnen komen?
Toch was ik vastbesloten om naar mijn hart te gaan leven. Dus werd er nagedacht. Veel nagedacht.
Paarden zijn mijn passie, maar ik had toen net pas een aantal maanden voor het eerst zelf een eigen paard. Ik gaf geen lessen en was ook geen sportruiter, dus wat moest ik in godsnaam in de paardenwereld gaan doen?
Oh! Misschien kon ik wel paarden gaan behandelen, door één of andere therapie te gaan leren.
Op die manier zou ik meteen mijn gevoeligheid en drang naar behulpzaamheid kunnen combineren.
Zo gezegd zo gedaan, ik ging googelen en kwam uit bij Osteopathie voor paarden.
Ik vond een hele gave opleiding, zowaar ook nog eens hier vlakbij, net over de grens in Duitsland (The Vluggen Institute).
Het was er juist mogelijk geworden om de opleiding te starten als non-vet (dus zonder dierenarts diploma), maar toen ik de prijzen zag schrok ik wel een beetje.
Dit was niet geschikt voor mijn portemonnee. Hoewel ik daar zelf nu al een jaar bij een osteopaat loop en supertevreden ben, kon ik mij dat op dat moment niet veroorloven.
Craniosacraal therapie voor paarden
Ik liet de zoektocht even rusten, totdat een kennis zei:
“Is craniosacraal therapie niks voor jou?”.
Craniowattes???
Craniosacraal therapie…..geen idee, ik zal eens opzoeken wat het inhoudt, zei ik.
Voor de tweede keer, zo gezegd zo gedaan.
Al zoekende op Google kwam ik terecht bij de ‘craniosacraal voor paarden‘ opleiding die o.a. wordt gegeven bij Hippo Sofia Academie en een paar maanden later zat ik er aan een U-vormige tafel met 9 andere studenten, waarvan ik nooit had durven dromen dat wij samen zo’n mooie reis zouden maken.
Ik had me opgegeven voor de vierdaagse basismodule, die je los van de opleiding kan volgen. Zo kon ik mooi kennismaken met het vak en daarna beslissen of het iets voor mij was.
Alleen die vier dagen had ik echt niet nodig. Al na twee uurtjes wist ik: dit is het, dit is het helemaal voor mij!
Het voelde (afgezaagd gezegd) echt als thuiskomen.
Dus de reden waarom ik koos voor craniosacraal therapie is dat ik:
- kan werken en samenzijn met paarden
- in staat ben om mensen en dieren te helpen
- mijn hooggevoeligheid kan inzetten als een gave (ipv er last van te hebben)
- mij op persoonlijk vlak enorm zou gaan ontwikkelen
Inmiddels zijn we al een aantal jaren verder en heb ik al veel paarden met craniosacraal therapie mogen behandelen.
Het heeft mij qua persoonlijke ontwikkeling zoveel gebracht, daar kan ik nog wel tien blogs over volschrijven.
Dit hele verhaal wilt echter niet zeggen, dat ik na het maken van de keuze in 2014 mijn pad definitief gevonden heb en geen kruispunten meer tegenkom.
Want, as we speak, is het universum weer aardig bezig om mij een richting op te sturen.
Wellicht schrijf ik hier over een tijdje nog wel een blog over 🙂
Bottom line
When the times comes for you
to make a change or to grow,
the universe will make you so uncomfortable
you will eventually have no choice
~Yjanla Vanzant
Als je ooit denkt: waarom zou ik craniosacraal therapie voor paarden gaan studeren? Dan zet dit gerust in een reactie onder dit artikel en ik probeer je vraag zo goed mogelijk te beantwoorden!
8 september 2019 @ 21:37
Mijn hele leven heeft altijd in teken van paarden gestaan, vroeger van kinds af aan al in de sport, daarna is dit over gegaan dat ik al vanaf datvik een jaar of 14 moeilijke paarden pony’s aangeboden kreeg om mee ad slag te gaan en via via kwamen er ook “moeilijke” kinderen ( geen moeilijke kinderen in mijn ogen maar kinderen die t moeilijk hadden door diverse omstandigheden). Hierdoor Bennink kruidengeneeskunde bloesem en aromatherapie opleidingen gaan doen en later een coachopl mbv paarden. Deze combi heeft mij gevormd in mijn werk voor mens en dier. 3 jaar geleden heb ik een hersenbloeding gekregen en heeft alles in tteken van revalideren gestaan en ben ik op zoek baar mijn 2.0 versie en wat ga ik nu verder doen. Ik was al overgevoelig en sensitief maar dat is nu helemaal extreem. Ik heb zelf erg bast bij cranio. En ja elke keer komt de vraag bij me op zal ik dit gaan leren voor paarden maar havik ben niet meer zo enorm mobiel. Maar is dit de reden om t niet te gaan doen, of moet ik bijstellen en voor mensen gaan. Combi zie ik eigenlijk t meest zitten omdat ik dat nu ook t liefst doe. Je jan eigenaar/ ruiter niet los vh paard zien en andersom.
9 september 2019 @ 10:57
Hi Ester, bedankt voor je mooie verhaal en vraag! Prachtig dat je op zoek gaat naar jou 2.0 versie en hoe je er verder in staat. Afhankelijk van hoe mobiel je bent kun je best eens denken om cranio voor paarden te gaan doen. Dat kan ik natuurlijk moeilijk inschatten. Soms moet ik wel in voor mij ongemakkelijke houdingen staan, maar als je dan weer doorgaat naar de volgende techniek dan sta je weer normaal bijvoorbeeld. Dus dat kun jij het beste inschatten. Wat je zou kunnen doen is bijvoorbeeld bij Hippo Sofia Academie de eerste 2 modules volgen; dit is een basisstuk van de opleiding en kun je los volgen om te kijken of het wat voor je is. Dan kun je het zelf ervaren. Het mooie is dat je alles eerst op elkaar oefent, humaan dus, en dat is precies wat jij ook graag wilt! Ik zou je adviseren om die uitdaging aan te gaan en vervolgens van daaruit te voelen en ervaren of het wat voor je is. En hoe het ook blijkt te zijn; zeker weten dat je inzichten opdoet om dichter bij je 2.0 versie te komen!! Heel veel succes, liefs, Tessa!
9 september 2019 @ 18:31
Ik heb op die manier de “bodywork méthode Masterson” ontdekt en dat was voor mij op dat moment de “dat is wat ik zoek ” ervaring . In de “therapie ( ik ben fysiotherapeut en naturopaat en yogaleraar en shiatsu-therapeut )maar sinds ik naar frankrijk verhuist ben (ook een “niet-mogelijk om iets anders te doen onderwerp” ) ben ik fysiotherapeut in een klein lokaal ziekenhuis (moeilijk om iets anders te doen en ik vond het “teamwerk” leuk )
Op dit moment is mijn “paardenbedrijf” nog niet echt op gang gekomen en hoewel ik mijn werk met de patienten fijn vind en er ook andere kennis in kan uiten ,vraag ik me af of ik dit tot aan mijn pensioen moet volhouden (nog 5 jaar),of dat ik een andere “richting” moet inslaan (ook al lijkt dat minder “zeker ” )
Ik volg jouw site omdat ik de craniosacraal interessant vind en een beetje kennis van heb ,maar misschien kan ik nog verder uitdiepen !!
11 oktober 2019 @ 10:38
Bedankt voor je verhaal Tine! Beetje late reactie van mijn kant, sorry. Zijn er veel paardenmensen in jouw buurt? Want dan zou het voor de paarden zeker meerwaarde hebben als jij je paardenbedrijf wat meer leven inblaast 🙂 Mijn gevoel zegt: als je het gevoel hebt je huidige baan nog ‘vol te moeten houden’, dan zou het zeker tijd zijn om eens te kijken wat het is ‘wat je graag zou willen blijven doen’. Waar je ook over 5 jaar nog graag voor uit je bed komt 😉 Wel super mooi werk wat je doet, zowel de fysio als de Masterson! Succes hoor!
30 januari 2021 @ 11:01
Heel herkenbaar jou verhaal ik ben nu nog bezig met de opleiding voor paarden sportmasseur want alle opleidingen voor craniosacraal waren al begonnen . De opleiding craniosacraal staat wel op mijn lijstje om te gaan volgen .
1 februari 2021 @ 17:09
Hi Marloes, dat gaat een hele toffe combi worden. Veel succes en geniet ervan 🙂