Help, ik heb een probleempaard!
Ja? Heb jij een probleempaard? Lees dan gauw even verder, want er is nog hoop!
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar dit is waar ik van droom:
Een connectie met mijn paard, die zomaar ontstaat. Nouja, niet zomaar natuurlijk.
Er gaat heel wat samen zijn en bewust zijn aan vooraf. Het is alweer zeker 5 jaar geleden dat ik hem leerde kennen: het paard dat mijn grote leermeester en zielenmaatje zou worden.
Alleen had ik toen nooit durven dromen, dat we nu zouden kunnen wat we nu doen.
Gevoelig westernpaard
Voordat hij van mij werd, is hij een aantal keren op proef ‘verkocht’ aan mensen in de western. Dit liep allemaal niet best af. Hij zou onhandelbaar en gestoord zijn.
Maar dat was omdat de mensen hem niet ZAGEN. Hij had andere dingen nodig, dan hetgeen hem geboden werd.
En ik ben heel blij dat ik dat heb kunnen zien, en dat hij mij de kans heeft gegeven om hier wat aan te doen.
Ondanks dat ik het beste voor had, heb ik toch nog veel van zijn grenzen overschreden, maar ben ik altijd blijven zoeken naar ‘de waarheid’.
En hij heeft mij steeds weer een kans gegeven, zo groot is zijn hart. Zelfs toen hij zo’n twee jaar geleden leek afgestompt voor al mijn signalen.
Mijn paard wilt niet meer
Hoe goed ik het ook bedoelde met mijn grondwerk en hoe duidelijk en zacht ik ook probeerde te zijn. Het werd er niet beter op.
Totdat ik écht leerde hoe ik mijn lichaam en energie moest inzetten. Hoe ik mijn innerlijke kwaliteiten kon gebruiken om hem weer te laten shinen.
Stapje voor stapje, steeds weer kleine gesprekjes in de bak, steeds kwamen we dichterbij een fijngevoelige communicatie tussen mens en paard.
Het was niet het paard dat dit leerde, maar het was de mens (ik!) die leerde minder ruis te maken, waardoor het gesprek ineens veel duidelijker werd.
Bosrit maken is toekomstmuziek
Wij doen geen ‘grote’ dingen, geen wedstrijden, geen bosritten, niet eens in de bak rijden. Niks van dit alles. Ik ga zelfs mijn zadel verkopen, omdat rijden met tuig echt geen optie is. Er zit zo’n enorm trauma op bij hem.
Maar baal ik dan niet, dat ik (nog) geen bosritten met hem kan maken? Of kan ‘trainen’ in de bak? Dat ik niet gewoon kan rijden, zoals ‘ieder ander’.
Nee, in tegendeel. Er blijkt zoveel meer te zijn dan rijden. De band die ik nu heb met mijn paard, is mij veel meer waard dan welke bosrit dan ook.
En wat ben ik trots op ons nu. En dankbaar voor de weg die ik heb afgelegd en alles dat ik heb mogen leren en ervaren, en nog steeds!
Ik heb het over het samenspel dat wij in de bak hebben, met beide onze voeten op de grond. Het dansen dat we doen!
Een samenspel waarvan niemand zou kunnen opmerken wat er nu eigenlijk gaande is en hoe het werkt. Het is ons geheim, ons lijntje, onze verbinding.
In verbinding met je paard
Gesprekjes in paardentaal die begonnen met; ‘hey, hoe is het met je’. En ‘vindt je het ook zo’n fijne dag vandaag’. En ‘zal ik je hier eens even lekker kriebelen’.
Naar gesprekken, die binnen een minuut al zo diepgaand kunnen zijn, dat we kunnen halt houden op een uitademing.
Een samenspel wat voortkomt uit synchronisatie, uit afstemmen op elkaars lichaam, op communicatie op basis van intentie en energie.
Twee gedachten zijn één. Twee ademhalingen worden één. Het is zo mooi, het maakt me keer op keer weer diep gelukkig dat ik dit mag ervaren met mijn paard.
We stappen de bak in met niets meer of minder dan elkaar. En in één hand houd ik een zweepje. Dat nauwelijks het benoemen waard is.
Ondanks dat we zo weinig ‘oefenen’ eigenlijk, wordt het zo’n geweldig samenspel. Twee zielen, één gedachte. Hij begint te stappen, als ik dat vraag met mijn energie.
Zo lopen we in contact naast elkaar. We zijn echt SAMEN aan de wandel. We cirkelen als ik dit aangeef met mijn lichaam.
Een minimale gewicht verschuiving van mijn buitenbeen naar mijn binnenbeen doet hem naar binnen vallen.
Wat ook betekent dat ik hem met een gewicht verschuiving naar mijn buitenbeen kan ondersteunen wanneer hij op zijn ‘moeilijke’ kant naar binnen neigt te vallen.
Natuurlijk kunnen we nog niet alle figuren zo maken, maar het oefenen is ozo leuk!
Kunnen we die cirkel maken op jouw moeilijke hand? Ik probeer en probeer met mijn lichaam en energie om hem om mij heen te krijgen.
En alle waarheden zitten diep van binnen, want op het moment dat ik het juiste doe, dan geeft hij wat ik vraagt!
Een drafje zit er ook makkelijk in; ik hoef zelf maar wat meer vuur in mijn eigen ‘achterhand’ te laten stromen en hem goed onder te zetten en hij springt zo aan.
Ook halt houden is gewoon echt magisch. Hij stopt op mijn uitademing, nog vóór dat ik zelfs helemaal stil sta.
Gewoon zo geconnect met mijn ademhaling; het is werkelijk bizar.
Bizar dat zoiets bestaat. Het geeft mij echt een enorm gelukkig gevoel; zo’n bijzondere band te hebben met zo’n machtig dier, met mijn krachtig paard!!
Dansen met je paard
Op allerlei posities ‘dansen’ we zo met elkaar.
Als ik hem verderop naar me toe vraag, door zelf achteruit te lopen, komt hij van harte naar mij toe gedraafd.
En een halt vragen die dan in een steigerend, maar behouden paard resulteert, getuigd van zijn innerlijke kracht en zelfzekerheid.
Hij weet wat hij waard is, want dat heb ik hem weer kunnen laten voelen. Dat is het mooiste wat er is; de spirit terugkrijgen in je paard.
In een paard waarvan men zei dat hij gevaarlijk was, overal bang voor was en onhandelbaar.
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar dat is waar ik van blijf dromen; samen zijn in een diep contact.
Wil je weten hoe wij samen zo ver zijn kunnen komen?
Lees dan mijn blog met 10 tips om in beter contact met je paard te komen.
Wie weet wordt jouw probleempaard ook weer een spiritvol droompaard.
